ارزش تشخیصی روش حساسیت به سفوکسیتین نسبت به سایر روش‌های تشخیص استافیلوکوک ارئوس های مقاوم به متی سیلین

سابقه و هدف: استافیلوکوک ارئوس مقاوم به متی سیلین از مهم ترین پاتوژن های موجود در بیمارستان و جامعه است. از این رو تشخیص دقیق سویه های مقاوم به منظور کنترل و پیشگیری عفونت های ناشی از آن ضروری است. هدف ازاین مطالعه، تعیین کارآیی تست حساسیت به سفوکسیتین نسبت به E-test و تست حساسیت به اگزاسیلین در تشخیص استافیلوکوک ارئوس های مقاوم به متی سیلین بود. مواد و روش ها: این مطالعه ارزش تشخیصی بر روی 296 سویه استافیلوکوک ارئوس جدا شده از بینی بیماران مراجعه کنندگان به بخش اورژانس بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام پذیرفت. مقاومت به متی سیلین به روش دیسک دیفیوژن با اگزاسیلین µg 1 و سفوکسیتین µg 30 طبق معیارCLSI و براساس سایز هاله عدم رشد و تعیین حداقل غلظت مهاری آنتی بیوتیک با استفاده از (Epsilometer test) E-test تعیین گردید. تشخیص ژن mecA با PCR به عنوان روش استاندارد طلایی انجام گردید.نتایج: 32 ایزوله (8/10 درصد) توسط روش اگزاسیلین دیسک دیفیوژن، 28 ایزوله (5/9 درصد) توسط روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن،30 ایزوله (1/10 درصد) توسط E-test و 26 ایزوله (8/8 درصد) توسط PCR به عنوان سویه مقاوم (MRSA) شناخته شدند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی برای تست های اگزاسیلین دیسک دیفیوژن به ترتیب 100، 7/97، 2/81 و 100 درصد، برای سفوکسیتین دیسک دیفیوژن به ترتیب 2/96، 8/98، 3/89 و 6/99 درصد و برای E-test 100، 5/98، 7/86 و 100 درصد تعیین گردید.نتیجه گیری: علی رغم پرهزینه بودن، بهترین روش برای شناسایی MRSA روش PCR است. روش های فنوتیپی، به خصوص روش سفوکسیتین دیسک دیفیوژن می تواند جایگزین مناسبی برای PCR در تشخیصMRSA باشد.